Niall/ Harry cz.4

~perspektywa Penn ~

Harry był taki słodki, że aż brzuch ściskał mnie od środka, gdy go całowałam. Brunet wydawał się zszokowany moim pocałunkiem, jednak w chwili gdy chciałam się od niego oderwać, przybliżył się do mnie i powoli wznosiliśmy się na powierzchnię wody. Pochylił się w moją stronę tak, że stykaliśmy się czołami. Głośno oddychaliśmy, napawając się tą chwilą. W chwili gdy poczułam czyjąś obecność na plaży, oddaliłam się od chłopaka na wyciągnięcie ręki. Zdziwiony podniósł głowę i spojrzał w miejsce, na które patrzyłam. Wysoka brunetka stała na wybrzeżu z otwartą buzią. Miała długie i zbyt idealne nogi. Zaczęłam jej zazdrościć.
- Cholera - złapał się za włosy i pociągnął za ich końcówki. Zmarszczyłam brwi i spojrzałam na chłopaka.
- Czy ty ją znasz? - zdziwiłam się i jeszcze raz spojrzałam w stronę dziewczyny. Trzymała w ręku aparat fotograficzny, jednak wyraz jej twarzy był teraz bardziej normalny. W pewnym momencie z daleka można było usłyszeć ciche krzyki, dochodzące z pobliskiej restauracji.
- Znowu kolejna fanka mnie przyłapała - złapał mnie za rękę i szybko wybiegliśmy z wody. Ledwo co sięgnęłam po moją torbę, bo on nie zwracał na to jakiejś większej uwagi.
- Gdzie ci tak prędko? - spytałam podczas biegu. Przed nami wyrosła winda. Szybko znikneliśmy za drzwiami.
- Powiesz mi w końcu, o co tu chodzi? - wykrzyczałam mu to prosto w twarz, bo powoli zaczęłam tracić zmysły.
- Znowu jakieś napalone fanki nas przyłapały. Na dodatek my... ja... to znaczy...my się - zaciął się w połowie, kiedy zaczęłam się do niego zbliżać.
- Tak, wiem. Pocałowaliśmy się. Ale nie zrobiliśmy tego na brzegu - tylko pod wodą. Ile osób mogło to widzieć? - zaśmiałam się na jego tok rozumowania.
- Dobra. Zapomnij o tym. Na pewno im przejdzie - westchnął i chciał coś powiedzieć, jednak drzwi windy już się otworzyły. Wyszliśmy z pomieszczenia jak gdyby nigdy nic i skierowaliśmy się do mojego pokoju.
-A na czym ja to.. a tak - gdy otworzyłam drzwi, Harry złapał mnie w pasie i przycisnął do ściany koło korytarza. Zaczął mnie lekko całować w usta.

Zdziwiłam się na jego śmiałość, jednak kontynuowałam to. Złapałam za jego koszulkę i pociągnęłam bliżej siebie.
- Myślałam, że nie możemy się całować, bo twoje fanki cię śledzą - oderwałam się od niego i zapaliłam światło, a potem poszłam do kuchni.
- Te dziewczyny już serio zaczynają mnie wkurzać. Są wszędzie - uniósł ręce ponad głowę, a później złapał się za włosy. Nalałam sobie do szklanki wody i wyjęłam drugą dla niego.
- Nie przejmuj się. Twój urok kiedyś przeminie - zaśmiałam się, jednak on na chwilę się zamyślił. - Znowu coś źle powiedziałam?
- Nie, to nie tak. Po prostu... wszyscy kochają mnie za wygląd i za to co robię - oparł się rekoma o blat stołu.
- Ja cię lubię za to jaki jesteś - wzięłam go za rękę i poszliśmy do mojej sypialni.
- No właśnie. Wszyscy kochają mnie za te wywiady, za koncerty, za wszystkie te filmiki. To jest jakieś dziwne. Ja nawet nie wiem, kim tak naprawdę jestem. Ja się dawno zgubiłem - opadł na łóżko, tak samo jak ja, gdy on z Niallem wyszli stąd pierwszego dnia.
- A przy mnie kim jesteś?  - zapytałam trochę się krzywiąc.
- Przy tobie czuję, że mogę być kimś normalnym, kimś lepszym.

Przetoczyłam się w jego stronę i lekko ucałowałam jego usta. Leniwie się uśmiechnął, przez co mimowolnie uśmiech pojawił mi się na twarzy.
- Jeszcze nikt nie powiedział mi czegoś takiego - pogłaskałam jego klatkę piersiową.
- Może dlatego, że jeszcze nigdy nie spotykałaś się z kimś takim jak ja - zaśmiał się, jednak mi nie było do śmiechu. - Powiedziałem coś nie tak?
- Nie, Harry skądże - wymusiła uśmiech i znowu wróciłam na swoje miejsce.
- Spotykałaś się z Niallem - patrzał przed siebie, jakby nie zwracając na mnie uwagi.
- Nie mogę nazwać tego spotkaniem się.  Chociaż... - wstałam z łóżka i podeszłam do okna. Usiadłam na parapecie i wpatrywałam się w obraz za oknem. Zaczęło padać.
- Ty go kochasz, prawda? - podszedł do mnie bliżej.
- To uczucie chyba nie mogę nazwać miłością - przyznałam to, co czułam.
- Dobra, Penn. Tak bardz o zależy mi na tobie. Nie chcę Cię do niczego zmuszać. Tylko proszę. Powiedz mi kogo wybrałaś pod koniec naszego wyjazdu, obiecaj mi - pokiwałam głową, jakby zahipnotyzowana jego słowami.  W takim razie zostało mi jeszcze 5 dni do podjęcia decyzji. To strasznie krótko. Westchnęłam w oczekiwaniu, że brunet powie coś jeszcze, ale on jedynie opuścił pomieszczenie.
  Musiałam wszystko przemyśleć. Wzięłam jakąś lekką kurtkę i wyszłam na hol. Wciągnęłam powietrze przez nos i włożyłam ręce do kieszeni mojej kurtki. Musiałam wszystko przemyśleć.  To nie jest takie łatwe. A fakt, że mogę kochać dwójkę chłopaków tak samo, przeraża mnie jeszcze bardziej. Spojrzałam na niebo. Rozpadało się na dobre. Kto by pomyślał, że będzie tutaj taka Wielka ulewa. Podążyłam w stronę ścieżki prowadzącej w stronę plaży. Zaczęłam płakać z bezsilności.
  Mama Nialla zawsze powtarzała, że kiedyś stanę z jej synem na ślubnym kobiercu. Kiedyś powiedziałabym, że ona zwariowała. A teraz...to jest takie skomplikowane.
  Od poznania Harry'ego zachowuję się jak dziecko. Czuję, że żyję. Jest świetny w słuchaniu mnie. Rozumie mnie jak nikt inny. A to co powiedział mi jakieś 10 minut temu, wcale nie pomaga mi w podjęciu decyzji.
- Hej, Penn. Zaczekaj - obróciłam się w stronę głosu. Stanęłam na środku drogi.
- Niall - wyszeptałam i zaczęłam biec w stronę przemoczonego do suchej nitki blondyna.

_____________________________________

Hej ooooooo o hehehehehehe *.* co tam u was ? 

Tak wgl to was kocham .. i nie wiem co dalej pisać .. ;/

Dzięki za komentarze miski :*